De fotocamera die Micky Hoogendijk (Amsterdam 1970) van haar moeder Gine krijgt vlak voordat zij in 2009 overlijdt, blijkt een lifechanging geschenk: het wordt de leidraad van Hoogendijks bestaan. Ditmaal staat zij echter niet meer voor, maar achter de lens. Zij maakt zich de camera eigen en ontwikkelt zich in de Verenigde Staten als fotograaf. In 2012 zijn enkele van haar foto’s voor het eerst te zien bij Art Platform Los Angeles. In de jaren die volgen exposeert ze veelvuldig in de Verenigde Staten en in Nederland, maar ook in België, Duitsland, Groot-Brittannië, Turkije, Canada, Mexico, Colombia en Japan. In 2015 heeft Hoogendijk haar eerste solo-tentoonstelling in Amsterdam bij Eduard Planting Gallery. Een eerste museale overzicht vindt plaats in Museum Jan van der Togt in Amstelveen in 2017. Tegelijkertijd verschijnt een publicatie met een overzicht van haar werk. Hoogendijk wordt vertegenwoordigd door galeries in Amsterdam, Londen, Houston en Mexico City. Sinds december 2018 woont ze weer in Nederland. In het Noord- Brabantse Hoogeloon heeft Hoogendijk naast haar studio haar eigen galerie waar zij het gehele jaar door haar werk tentoonstelt: fotografie en sinds medio 2020 ook sculpturen.

Fotografie

“Ik ben nieuwsgierig naar alles in het leven, maar mensen, ieder met een eigen verhaal, fascineren me het meest.
Ik hou van diversiteit van culturen, gezichten, huidskleur, seksuele geaardheid en de diepgaande invloed van religie en geschiedenis, de weg die we bewandelen voor we waren waar we nu zijn.” Hoogendijk focust zich op portret- en naaktfotografie en ontwikkelt een stijl die zich kenmerkt door aandacht voor de mens. Naaktheid, moederschap, maskers en water zijn terugkerende thema’s, net als universele tegenstellingen als licht en donker, vervulling en leegte, openheid en verhulling. In het verhalende karakter van haar serene en verstilde voorstellingen vinden we herinneringen aan de schilderkunst van de Vlaamse primitieven en aan het laatnegentiende-eeuwse symbolisme. Hoogendijks dromen komen er in voor, net als zijzelf. Gestileerde distantie, rauwzoet realisme en verfijnde esthetiek tekenen haar foto’s. De gelaagdheid van haar werk wordt versterkt door digitale beeldmanipulatie en creëert een symboliek die zowel klassiek als hedendaags, universeel als persoonlijk is.

Sculptuur

 Voor Hoogendijk is de overgang van 2D naar 3D een logische stap, voortkomend uit een sterke intrinsieke behoefte tot het maken van beelden in de ruimte: “Ik wil meer voelen, meer tastbaar maken. Dat kan alleen via sculptuur.” The Ones is Hoogendijks eerste beeldhouwproject. De bronzen sculpturen zijn abstract vormgegeven mensfiguren die in een groep of alleen staan. Zoals haar foto’s zelfportretten zijn, zo geeft Hoogendijk zichzelf bloot in deze beelden. “Ze gaan over mij. Over de kwetsbare mij, over de krachtige mij. Over hoe je de wereld instapt en over hoe je groot wordt. En dat je veel meemaakt onderweg.” Hoogendijk hoopt dat haar werk ons verbindt met haar emoties en we op die manier dicht bij ons eigen gevoel komen. Bij The Ones gaat het niet om wat we zien, maar juist om wat we niet zien: om wat we voelen dus. Voor Hoogendijk is die onzichtbare connectie tussen kunstenaar en beschouwer essentieel.

Monografie

In juni 2022 verschijnt bij Waanders Uitgevers de monografie KRACHT – kwetsbaarheid – Micky Hoogendijk, fotografie en sculpturen. In dit boek plaatst Karin van Lieverloo Hoogendijks oeuvre in het licht van haar persoon, van de kunstgeschiedenis en de actualiteit. Niet eerder gaf Hoogendijk zo’n oprechte, open en intrigerende kijk in haar leven ter duiding van haar kunst.